Gerçekçilik, nesneleri ve sahneleri gerçeğe müsait bir halde tasvir etmeyi amaçlayan bir sanat tarzıdır. Bu, doğru ayrıntıların, doğru aydınlatmanın ve realist dokuların kullanımıyla yapılabilir. Bu yazıda, sanatta realist efektler yaratmak için dokunun kullanılabileceği değişik yolları inceleyeceğiz.
Sanatta realist doku yaratmanın en yaygın yollarından biri muhtelif değişik malzemeler kullanmaktır. Mesela, bir ağacın resmi yağlı boya, akrilik boya ve pastel boyaların bir kombinasyonuyla yapılabilir. Her malzemenin kendine has bir dokusu olacaktır ve sanatçı bunu derinlik ve gerçekçilik duygusu yaratmak için kullanabilir.
Sanatta realist doku yaratmanın bir öteki yolu da değişik teknikler kullanmaktır. Mesela, bir heykeltıraş çalışmalarında değişik dokular yaratmak için muhtelif araçlar kullanabilir. Keskin, köşeli dokular yaratmak için bir keski yahut pürüzsüz, yuvarlak dokular yaratmak için bir törpü kullanabilirler.
Sanatçılar değişik malzemeler ve teknikler kullanmanın yanı sıra detaylara dikkat ederek realist dokular da yaratabilirler. Mesela, bir yaprağın resmi, yaprağın damarlarını, yaprağın kıvrımlarını ve yaprağın oluşturduğu gölgeleri içerebilir. Bu detaylar gerçekçilik duygusu yaratmaya ve resmin daha realist görünmesini sağlamaya destek olacaktır.
Sanatta realist dokular yaratmak sıkıntılı fakat ödüllendirici bir süreç olabilir. Muhtelif malzemeler, teknikler ve ayrıntılara dikkat kullanarak sanatçılar hem görsel olarak cazibeli bununla beraber realist sanat eserleri yaratabilirler.
| Antet | Hususiyet |
|---|---|
| Dokunsal | Dokunma duyusu |
| Doku | Bir yüzeyin hissi |
| Gerçekçilik | Şeylerin gerçekte oldukları şeklinde temsili |
| Sanat | Sanat eserlerinin yaratılması |
| Heykel | 3d sanat eserleri yaratma sanatı |
II. Realizm Nelerdir?
Gerçekçilik, gerçekliğin doğru bir halde tasvir edilmesine vurgu icra eden, sıklıkla detaylı deney ve doğru temsil yöntemiyle ilerleyen bir sanat ve edebiyat akımıdır.
Gerçekçilik, gerçekçilikten ziyade duygu ve hayal gücüne ehemmiyet veren Romantizm’e reaksiyon olarak 19. yüzyılda ortaya çıkmıştır.
Realist sanatçılar ve yazarlar dünyayı olduğu şeklinde, idealleştirmeden ve abartmadan tasvir etmeye çalıştılar.
Sıklıkla bayağı insanların hayatlarına odaklanıyorlardı ve eserleri sıklıkla sosyal ve politik meselelerle ilgiliydi.
Gerçekçilik, çağıl sanat ve edebiyatın gelişiminde mühim bir etkiye haizdir.
III. Gerçekçilik
Gerçekçilik, 19. yüzyılda ortaya çıkan muhtelif sanatla alakalı hareketleri ve stilleri tarif etmek için kullanılan bir terimdir. Gerçekçiliğin tek bir tanımı olmasa da, genel hatlarıyla reel dünyayı realist ve doğru bir halde tasvir etmeyi amaçlayan bir sanat stili olarak anlaşılmaktadır.
Gerçekçiliğin kökleri, sanatçıların etraflarındaki dünyayı daha naturel bir halde tasvir etmeye başladığı Rönesans’a kadar uzanıyor. Sadece gerçekçilik reel anlamda 19. yüzyılda ortaya çıktı. Bu kısmen, sanatçıların dünyayı yeni bir halde görmelerine ve daha doğru temsiller yaratmalarına imkan tanıdığı olan fotoğrafçılığın yükselişinden kaynaklanıyordu.
Gerçekçilik, 19. yüzyılın politik ve sosyal çalkantılarından da etkilenmiştir. Sanatçılar, bayağı insanların hayatlarını tasvir etmeye ve zamanlarının sosyal problemlerini keşfetmeye giderek daha çok alaka duymaya adım atmıştır. Bu, sosyal gerçekçilik, doğacılık ve ifşa gazeteciliği şeklinde muhtelif realist stillerin gelişmesine yol açmıştır.
Gerçekçilik, 19. asır süresince ve 20. yüzyıla kadar sanatta baskın bir güç olmaya devam etti. Sadece, sanatçılar yeni anlatım biçimlerini keşfetmeye başladıkça, 20. yüzyılın başlarında popülaritesi azalmaya başladı. Tekrar de gerçekçilik mühim ve etken bir sanat hareketi olmaya devam ediyor.
IV. Değişik Gerçekçilik Türleri
Gerçekçiliğin birçok değişik türü vardır ve her biri kendine has bir takım özelliğe haizdir. En yaygın gerçekçilik türlerinden bazıları şunlardır:
- Doğacılık: Bu tür gerçekçilik, naturel dünyayı realist bir halde tasvir etmeye odaklanır. Doğacılık çoğu zaman doğru tafsilat ve gözlemin önemini vurgular.
- Toplumsal gerçekçilik: Bu tür gerçekçilik, işçi sınıfının toplumsal ve ekonomik koşullarını tasvir etmeye odaklanır. Toplumsal gerçekçilik, toplumdaki adaletsizlikleri incelemek için çoğu zaman eleştirel bir mercek kullanır.
- Esrarengiz gerçekçilik: Bu tür gerçekçilik, realist unsurları fantastik yahut esrarengiz unsurlarla harmanlar. Esrarengiz gerçekçilik çoğu zaman bir merak ve gizem duygusu yaratır.
- Fotogerçekçilik: Bu tür gerçekçilik, fotoğraflardan ayırt edilemeyen sahneler yaratmaya çalışır. Fotogerçekçilik çoğu zaman çok detaylı ve realist teknikler kullanır.
Bunlar birçok değişik gerçekçilik türünden yalnız birkaçıdır. Her gerçekçilik türünün kendine has kuvvetli ve cılız yönleri vardır ve üstünde çalıştığınız proje için doğru gerçekçilik çeşidini kura çekmek önemlidir.
V. Sanatta Gerçekçilik
Sanatta gerçekçilik, 19. yüzyılda hakim olan Romantizm akımına cevap olarak ortaya çıkan bir harekettir. Realist sanatçılar dünyayı olduğu şeklinde, idealleştirme yahut romantikleştirme olmadan tasvir etmeye çalıştılar. Köylüler, işçiler ve kent sahneleri şeklinde günlük mevzulara odaklandılar. Gerçekçilik çoğu zaman Gustave Courbet, Édouard Manet ve Claude Monet’nin çalışmalarıyla ilişkilendirilir.
Sanattaki gerçekçilik, çağıl sanatın gelişimi üstünde derin bir etkiye haiz olmuştur. Empresyonistlerin, Post-Empresyonistlerin, Kübistlerin ve Ekspresyonistlerin çalışmalarını etkilemiştir. Gerçekçilik, fotoğrafçılık ve film üstünde de büyük bir etkiye haiz olmuştur.
Sanatta Realizmin temel özelliklerinden bazıları şunlardır:
- Günlük mevzulara odaklanma
- İdealleştirme ve romantikleştirmenin reddi
- Dünyanın detaylı ve doğru bir tasviri
- Gerçekçilik duygusu yaratmak için fer ve gölgenin kullanması
Sanatta gerçekçilik, çağıl sanatın gelişiminde derin bir etkiye haiz olan kompleks ve fazlaca yönlü bir harekettir. Günümüzde de geçerliliğini ve tesirini sürdüren bir harekettir.
VI. Sanatta Gerçekçilik
Sanatta gerçekçilik, 19. yüzyılda hakim olan Romantizm’e reaksiyon olarak ortaya çıkan bir harekettir. Gerçekçilik, dünyayı olduğu şeklinde, idealleştirme yahut duygusallık olmadan tasvir etmeye çalıştı. Gustave Courbet, Édouard Manet ve Claude Monet şeklinde sanatçılar, çoğu zaman sert ve realist bir tarzda günlük hayatı tasvir etmek için geleneksel tarih resmi ve portre mevzularını reddettiler.
Gerçekçilik, çağıl sanatın gelişiminde mühim bir etkiye haiz olup, ilkelerini Pablo Picasso, Henri Matisse ve Andy Warhol şeklinde sanatçıların eserlerinde görmek mümkündür.
Heykelde gerçekçilik, insan figürünü yahut öteki nesneleri naturel bir halde tasvir eden eserleri tarif etmek için kullanılan bir terimdir. Realist heykeller, insan uygarlığının en eski günlerinden beri yaratılmıştır, sadece hareket Rönesans ve Barok dönemlerinde zirveye ulaşmıştır.
Realist heykelin en meşhur örnekleri içinde Michelangelo’nun Davut’u, Bernini’nin Azize Teresa’nın Vecdi ve Rodin’in Düşünen Erkek’ı yer alır.
Heykelde gerçekçilik sıkıntılı ve talepkar bir sanat biçimidir, sadece bununla beraber inanılmaz derecede ödüllendirici de olabilir. Başarıya ulaşmış bir realist heykel, bir hikayenin özünü başka hiç bir ortamın yapamayacağı halde yakalayabilir.
VII. Psikolojide Realizm
Psikolojide gerçekçilik, dünyanın reel olduğu ve bizim ona ilişik algılarımızın doğru olduğu görüşüdür. Bu, dünyanın zihinsel bir yapı bulunduğunu ve bizim ona ilişik algılarımızın doğru olmadığını korumak için çaba sarfeden idealizmin tersidir.
Psikolojideki gerçekçilik, antik Yunan filozofları Platon ve Aristoteles’e kadar uzanan uzun bir geçmişe haizdir. Platon, algıladığımız dünyanın daha yüksek bir alemde mevcud reel dünyanın bir gölgesi olduğuna inanıyordu. Öte taraftan Aristoteles, algıladığımız dünyanın reel olduğuna, sadece kusurlu ve tamamlanmamış olduğuna inanıyordu.
Çağdaş çağda, psikolojideki gerçekçilik David Hume ve Immanuel Kant şeklinde filozofların faaliyetlerinden etkilenmiştir. Hume, dünya ile alakalı bilgimizin onu deneyimlememize dayandığını ve deneyimimizin ötesinde olan dünya ile alakalı hiç bir şey bilemeyeceğimizi savundu. Kant, algıladığımız dünyanın zihinlerimiz tarafınca yapılandırıldığını ve dünyayı olduğu şeklinde bilemeyeceğimizi savundu.
Günümüzde psikolojide gerçekçilik baskın bir bakış açısıdır ve Edward Tolman ve Noam Chomsky şeklinde psikologların çalışmalarıyla desteklenmektedir. Tolman, hayvanların ve insanların dünyanın zihinsel temsillerine haiz bulunduğunu ve bu temsillerin davranışlarını yönlendirdiğini savundu. Chomsky, insan zihninin doğuştan dil öğrenmek suretiyle yapılandırıldığını savundu.
Psikolojideki gerçekçilik, dünyanın reel olup olmadığını kararlı olarak bilmenin olanaksız bulunduğunu korumak için çaba sarfeden filozoflar ve psikologlar tarafınca eleştirilmiştir. Bu eleştirmenler, dünyaya ilişik algılarımızın kendi inançlarımız ve deneyimlerimiz tarafınca şekillendirildiğini ve reel dünyayı kendi subjektif deneyimimizden ayırmanın olanaksız bulunduğunu savunurlar.
Bu eleştirilere karşın psikolojide realizm baskın bir görüş açısı olmayı sürdürüyor ve psikologların ve filozofların çalışmalarıyla desteklenmeye devam ediyor.
Felsefede Realizm
Filozoflar yüzyıllardır gerçekliğin doğası ile alakalı tartışıyorlar ve bu mevzu ile alakalı birçok değişik fikir okulu var. Birtakım filozoflar gerçekliğin nesnel ve insan algısından bağımsız olduğuna inanırken, ötekiler gerçekliğin subjektif olduğuna ve kendi deneyimlerimizle şekillendiğine inanır.
Felsefede gerçekçilik, dünyanın zihinlerimizden bağımsız olarak var olduğu ve dünya ile alakalı bilgimizin doğru ve nesnel olduğu görüşüdür. Bu, gerçekliğin zihinlerimiz tarafınca yaratıldığı ve dünya ile alakalı bilgimizin sınırı olan ve subjektif olduğu görüşü olan idealizmin tersidir.
Gerçekçilik lehine ve aleyhine birçok değişik argüman vardır. Gerçekçilik lehine olan argümanlardan bazıları şunlardır:
- Idrak argümanı: Çevremizdeki hayattaki nesneleri algılayabiliriz ve bu, bu nesnelerin zihnimizden bağımsız olarak var bulunduğunu gösterir.
- Bilimden gelen argüman: Bilim, naturel dünyayı algılama hikayesinde büyük ilerleme kaydetti ve bu, dünyanın nesnel ve zihinlerimizden bağımsız bulunduğunu öne sürüyor.
- Matematik argümanı: Matematik, zihnimizden bağımsız, soyut gerçekler sistemidir ve bu, dünyanın da nesnel ve zihnimizden bağımsız bulunduğunu gösterir.
Realizme karşı ileri sürülen birtakım argümanlar şunlardır:
- Şüphecilik argümanı: Dünyaya ilişik algılarımızın doğru olduğu için güvenli olamayız ve bu, dünyaya ilişik bilgimizin sınırı olan ve subjektif bulunduğunu gösterir.
- İllüzyon argümanı: Ara ara illüzyonlar yaşarız, bu da dünyaya dair algılarımızın devamlı doğru olmadığını gösterir.
- Dil argümanı: Dilimiz sınırlıdır ve dünyanın karmaşıklığını tam olarak yansıtamaz, bu da dünyaya ilişik bilgimizin sınırı olan ve subjektif bulunduğunu gösterir.
Felsefede gerçekçilik üstüne tartışmalar devam ediyor ve bu mevzuda bir düşünce donanması yok. Sadece gerçekçilik lehine ve aleyhine olan değişik argümanlar, gerçekliğin doğası ve dünya ile alakalı bilgimiz ile alakalı kıymetli içgörüler sağlıyor.
IX. Psikolojide Realizm
Psikolojideki gerçekçilik, dünyanın zihinlerimizden bağımsız olarak var olduğu ve algılarımızın doğru olduğu görüşüdür. Bu, dünyanın zihinlerimizin bir ürünü bulunduğunu ve algılarımızın ne olursa olsun doğru olmadığını korumak için çaba sarfeden idealizmle çelişir.
Psikolojideki gerçekçilik, antik Yunanlılara kadar uzanan uzun bir geçmişe haizdir. Sadece, psikolojide baskın bir güç haline gelmesi 19. yüzyıla kadar gerçekleşmemiştir. Bu, büyük seviyede, algıladığımız dünyanın gerçekte mevcud dünyayla aynı olmadığını korumak için çaba sarfeden Alman felsefeci Immanuel Kant’ın faaliyetlerinden meydana gelmektedir. Kant’ın fikirleri, psikolojideki gerçekçiliğin gelişiminde etken olmuştur ve bugün hala kritik edilmeye devam etmektedir.
Psikolojide gerçekçilik üstüne birçok değişik kuram vardır. En etken olanlardan bazıları şunlardır:
- Direkt gerçekçilik: Bu kuram, algıladığımız dünyanın zihnimizde direkt ve anında mevcut bulunduğunu ileri devam eder.
- Bilvasıta gerçekçilik: Bu kuram, algıladığımız dünyanın duyularımız vasıtasıyla bilvasıta olarak zihnimize ulaştığını ileri devam eder.
- Temsili gerçekçilik: Bu kuram, algıladığımız dünyanın, zihnimiz tarafınca yaratılan reel dünyanın bir temsili bulunduğunu savunur.
Gerçekçilik ve idealizm arasındaki münakaşa karmaşıktır ve hangi görüşün doğru olduğu sorusuna rahat bir yanıt yoktur. Sadece psikolojide gerçekçilik üstüne meydana getirilen emekler, etrafımızdaki dünyayı iyi mi algıladığımıza dair anlayışımıza mühim katkılarda bulunmuştur.
S: Dokunsal gerçekçilik nelerdir?
A: Dokunsal gerçekçilik, seyirci için daha sürükleyici ve entresan bir tecrübe yaratmak amacıyla realist dokular yaratmaya odaklanan bir sanat türüdür.
S: Dokunsal gerçekçilik yaratmak için kullanılan teknikler nedir?
A: Dokunsal gerçekçilik yaratmak için kullanılabilecek muhtelif teknikler vardır, bunlar içinde şunlar yer alır:
- Değişik dokulara haiz değişik malzemeler kullanmak
- Derinlik ve tafsilat yaratmak için boya yahut öteki ortam katmanlarının uygulanması
- Doku yanılsaması yaratmak için fer ve gölge kullanması
S: Sanatta dokunsal gerçekçiliğin birtakım örnekleri nedir?
A: Dokunsal gerçekçiliğin sanattaki birtakım örnekleri şunlardır:
- Rodin’in heykelleri
- Caravaggio’nun resimleri
- Terrence Malick’in filmleri
0 Yorum